Ξημερώνοντας η 5η Ιανουαρίου, ημέρα του Αγιασμού, έχει προηγηθεί
στις εκκλησίες νυκτερινή ακολουθία. Αφού χαράξει η μέρα, οι παπάδες, φορώντας
το πετραχήλι τους, με μία καλλιτεχνική αγιαστήρα γυρίζουν στα σπίτια και τα
μαγαζιά της ενορίας τους ψάλλοντας το "Εν Ιορδάνη...". Για βοηθό τους
έχουν ένα παιδί που κρατά ένα δοχείο, μέσα στο οποίο υπάρχει ο αγιασμός.
Παραμονή των Φώτων, που είναι και η ημέρα αγιασμού των υδάτων, είναι ημέρα νηστείας και κάθαρσης. Στα σπίτια μαγειρεύουν νηστίσιμα φαγητά αλλά τρώνε λάδι. Δεν λείπουν, βέβαια, οι λουκουμάδες και τα τηγανόψωμα. Φτιάχνουν τσιγαρίδια, χόρτα αχνιστά, από τα οποία μπορεί να δοκιμάσει μία πιρουνιά ακόμα και ο παπάς όταν έλθει για τον αγιασμό.
Στη πολη της Λευκάδα, την ημέρα των Θεοφανίων, τη στιγμή που ο μητροπολίτης ρίχνει τον σταυρό στα κρύα νερά της θάλασσας, δεκάδες Λευκαδίτες, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας, βουτούν στη θάλασσα πορτοκάλια, τα οποία στη συνέχεια παίρνουν και κρατούν στο σπίτι τους για ολόκληρο τον χρόνο, χωρίς αυτά να σαπίζουν!
Αυτό το έθιμο, το οποίο
διατηρείται αναλλοίωτο στον χρόνο, εκτιμάται ότι έχει τις ρίζες του στην εποχή
της Ενετοκρατίας, όταν οι γαιοκτήμονες βουτούσαν τα πορτοκάλια στο νερό του
υδραγωγείου για να πάει καλά η σοδειά τους.
Σύμφωνα με τη
θρησκευτική παράδοση, αυτά τα πορτοκάλια τα φυλάσσουν σε ειδική θέση ανάμεσα
στα φρούτα ή στο εικονοστάσι. Τα «αγιασμένα» πορτοκάλια δεν σαπίζουν μέχρι τον
επόμενο χρόνο και οι Λευκαδίτες πιστεύουν ότι τους φέρνουν τύχη, ενώ παράλληλα
νικούν το φυσικό φαινόμενο της σήψης και του μαρασμού.
Πηγή:iefimerida.gr
